En nu....?!

Ja, er komt een tweede druk!
Mét manifest!
Supergeweldigfantastisch vind ik het. Al was het geen enórme verrassing meer...

Veel beter nieuws: ik heb een 'shift' gemaakt (zo schijnt dat te heten), en nu gaat het een stuk beter met me! Het lukt me ein-de-lijk om in het hier&nu te blijven, het lukt me ein-de-lijk om níet aan snijden te denken (nou ja, bijna niet), en om zonder enorme stresspieken een dag te leven. Ja, te léven!

O, ik kan nog zóveel níet, maar daar ligt nu even de focus niet op. Ik kan nog niet echt werken bijvoorbeeld, dus waarschijnlijk wordt er een arbeidsongeschiktheidsuitkering aangevraagd. Vervroegd, want ik ben 'pas' 8 maanden ziek... Dat is wel klote, maar niet het einde van de wereld.

Ik kan nog niet schrijven, mijn hoofd zit nog te vol met wat er afgelopen jaar allemaal gebeurd is. Wat is er veel gebeurd, wat is het lijntje met het leven dun geweest, wat is de dood dichtbij geweest, wat is mijn arm lelijk zo, wat is het leven prachtig zo, wat zijn de kinderen geweldig, en wat zijn ze gróót geworden!

'Maak alles nieuw'... alles is nieuw gemaakt.

Amen.

Nu.

Nu opnieuw een blog. De vorige is al zóó oud.
Weg stabiliteit. Een opname volgde.
Nieuwe snedes in armen en benen.
Een verwijzing naar een gedragstherapeut.
Psychiater loopt ook door.
Al die medicatie...
Werk wil nog niet en daar moet wat mee.
Ik wil er niet aan denken.
Wil nergens aan denken.
Alleen aan een nieuw boek.
Of een tweede druk van het eerste.
Wie weet, daar zit wel schot in.
Of een vertaling! 'Borderline inside'.
I hate it.
Haat denken.
Haat snijden.
Niet doen dus.
Nu.
Nu niet doen.
Nu alleen maar zijn.
Soi.