Schreef ik werkelijk dat er op 24 september een zeer pittige terugval heeft plaatsgevonden? Helaas helaas… ik weet bij het schrijven van dit blog niet eens meer wat die terugval heeft ingehouden. Ik kan er niets van terughalen.
De tijd heeft me ingehaald namelijk.
De zin ‘abc ik doe niet meer mee’ heb ik 2 weken later heel letterlijk genomen.
Twaalf oxazepams had ik nog in huis.
Een fles whiskey was snel gehaald.
Een liter whiskey plus 120 mg oxazepam leek me voldoende.
Ik heb daadwerkelijk de hele zooi naar binnengewerkt en geprobeerd mezelf van kant te maken. Uit het leven te stappen. Zelfmoord te pleggen. Er een einde aan te maken.
Requiem aeterna. Eeuwige rust.
Alleen is ‘dood’ geen equivalent voor ‘eeuwige rust’.
Misschien is het dat als het je tijd is. Als je leven afgerond is en je lijf duidelijk maakt dat het tijd is om ‘naar de andere kant’ te gaan.
Maar met een halve liter whiskey en twaalf oxazepams je lijf afbreken omdat je geest geen sjoege meer heeft hoe verder te leven, dat is een heel andere kwestie.
Dat heb ik dan weer ontdekt.
Hoera, het meisje is weer wat wijzer geworden, sommige mensen hebben ook altijd geluk.
Jazeker, want in de wegen door de psychiatrie ligt de wijsheid voor het oprapen.
Gelukkig is er een blog. Kan ik die wijsheid delen zonder dat een ander daarvoor óók door de hel moet.
Ik doe nog steeds niet mee in het gedoe van elke dag.
Maar heb wel mijn doelen in dit leven.
Liefde en schoonheid zijn de voornaamsten.
En leven is een voorwaarde voor het ervaren van en bijdragen aan zowel de liefde als de schoonheid. Zoals de titel van mijn website ook doet vermoeden. 
Zucht.
Leven.
Leven en.
En schrijven.
En liefhebben.
En genieten.
En vooral gewoon door blijven ademen.
Amen.
ieder zn eigen hel.
BeantwoordenVerwijderenis ook gunnen.